X

Er zijn nog geen producten in je winkelwagen geplaatst.

Doe jij wat je lichaam nodig heeft?
Luister je naar wat het tegen je zegt?
Doe je wat het van je vraagt?

Of het nou gaat om op tijd naar bed gaan. Een dutje doen. Iets specifieks eten. Of iets drinken. Rust nemen. Of juist nog een stapje extra zetten?

Ik geloof, nee ik weet, dat ons lichaam altijd vertelt wat het nodig heeft. Je hoeft er alleen maar naar te luisteren

De meeste mensen weigeren dit echter.
Denderen gewoon door, terwijl hun lichaam vraagt om rust.
Rennen net zo hard door, tot het lichaam schreeuwt
"Stop ermee! Dit kan niet verder zo doorgaan!"

En dan...
Dan houdt het lichaam er vanzelf ineens mee op.
Word je gedwongen om die nodige rust te nemen.
Of je dat wilt of niet.
Je lichaam dwingt je er gewoon toe

Ik heb het zelf meegemaakt. Er was zoveel stress in mijn lijf
Stress die jaren achtereen was opgebouwd

Mijn lichaam kon het niet meer aan. Maar ik luisterde niet. Rende gewoon door.

Want ik wist...
Als ik ga stilzitten
Niks actiefs doe
Dan komt het...
de pijn, het verdriet, het onbegrip.

Dus ging ik maar door en door. U vraagt, wij draaien, zoals mijn psycholoog het toen eens tegen me zei. Dat was precies wat ik deed. De ontkenningsfase. Net zolang doorgaan, en weigeren aan iets toe te geven, in de hoop dat het vanzelf overgaat.

Tot mijn lichaam er klaar mee was. Het letterlijk op gaf.
Ik werd gedwongen, door mijn eigen lichaam, om te luisteren naar wat het nodig had. De pijn en stress uitte zich in lichamelijke pijn. Dagen dat ik niet meer kon, dan alleen maar liggen op de bank, huilen van de pijn.

Na een jaar van medische testen en gesprekken met artsen, werd fibromyalgie vastgesteld. Niet dat ik daar iets mee kon, want er is geen "medicijn" tegen. Maar ik weigerde me erbij neer te leggen. Ik onderzocht wat ik er zelf aan kon doen om het te verminderen. Nu blijkt dat stressvermindering echt met stip op nummer 1 staat. In mijn geval: geen stress = geen pijn.

Totdat mijn vader overleed tijdens mijn zwangerschap. De stress schoot omhoog. Het kwam er op allerlei manieren uit.

Ik kon me niet concentreren
Ik kon niet meer nadenken
Ik kon geen e-mails meer lezen
Ik kon zelfs geen cijfers meer begrijpen
Ik sliep slecht
Ik at slecht en ongezond
Ik had weer veel pijn

Op tal van manieren gaf mijn lichaam me wederom aan dat ik het anders moest doen. Dit keer heb ik er naar geluisterd. Geluisterd naar wat mijn lichaam nodig had.

En het gekke is... ik wist dat mijn lichaam de verandering nodig had. Mijn geest weigerde het te geloven, maar ik deed het toch.

Luisteren naar mijn lichaam. 
Negeren wat er in mijn hoofd om ging. 
Negeren wat ik mezelf wijs maakte.

Want je geest kan je zoveel wijs maken als je zelf maar toestaat. Het speelt feitelijk spelletjes met je, als je het toelaat. Vertelt je dat je niet goed genoeg bent. Het niet waard bent. Het niet nodig is om te rusten. Dat je echt nog even iets langer door moet gaan, ook al kan je lijf niet meer. Dat je echt, maar dan ook echt, die dikke reep chocolade nodig hebt. Of die pizza. En dat iets gezonds eten totaal overbodig is.

Luisteren naar je lijf, het is zo belangrijk. Het geeft je ALTIJD precies aan waar het behoefte aan heeft.

Dus hier zit ik nu, met een warme kop thee. Terwijl mijn hoofd zich afvraagt waarom ik niet gewoon koffie pak. Nope, ik heb behoefte aan thee op dit moment. Dus luister ik daarnaar.

Schrijf ik nu dit bericht, terwijl ik eigenlijk zoveel andere dingen moet doen. Maar ik doe dit, omdat mijn lijf schreeuwt dat ik deze boodschap eruit moet gooien. Niet straks pas, nee nu.

Doe jij dat ook? Luisteren naar jezelf? Naar wat je echt nodig hebt?

    14-09-2017 11:29     Reacties ( 0 )
Reacties (0)

Geen reacties gevonden.

Scarfz gebruikt Functionele cookies, Analyticscookies en Advertisingcookies voor de nodige functionaliteiten en verbeterde gebruikservaring. Als je Scarfz bezoekt, ga je akkoord met de cookieverklaring. Lees meer: www.scarfz.nl/Cookiebeleid.
Accepteer geselecteerde cookies